சிரிக்கவைக்கவேண்டும் என்று முடிவெடுத்துவிட்டால், லாஜிக் எல்லாம் பார்க்கக்கூடாது என்பது தமிழ் சினிமாவின் சிறப்பு விதி. “கலகலப்பு’. அதற்கு விதிவிலக்கல்ல. இது காமெடி அஃப் எர்ரர்ஸ் வகை சினிமா. பல இடங்களில் வாய்விட்டுச் சிரிக்க முடிகிறது என்பதே பெரிய வெற்றிதான்.

கும்பகோனத்தில் இருக்கும் தமது குடும்ப ஹோட்டலான மசாலா கஃபேயை மீண்டும் ஓஹோவென்று நடத்தவேண்டும் என்பது விமலின் ஆசை. அதற்கு அவர் தலைகீழாக நின்றுகூட பார்க்கிறார். கடன் மேல் கடன் ஏறுகிறதே அன்றி, ஹோட்டல் சரியாக நடத்தவில்லை. இது நடுவே சுப்பு, வைரங்களை ஒளித்துவைக்க திட்டம் தீட்டி, சொந்தக்காரப் பையன் மூலம் கும்பகோணம் அனுப்பி, அங்கே மற்றொரு சொதப்பல். இதுதான் கதை என்று ஒன்றைச் சொல்லிவிட முடியாதபடி ஏகப்பட்ட துண்டு துணுக்குகள்.

விமலும், சிவாவும் உடம்பை அலட்டிக்கொள்ளாமல் டைமிங் காமெடியில் ஸ்கோர் பண்ணுகிறார்கள். வித்தியாசமான பஞ்ச் டயலாக் பேசி, கொஞ்சமாகச் சிரிக்க வைக்கிறார் சந்தானம். அஞ்சலியின் நடிப்பும், அழகும் படத்துக்குப் படம் பொலிவு கூடிக்கொண்டே போகிறது. ஓவியாவை மிதமிஞ்சிய கிளாமர் சாயல் பூசிப் பார்த்திருக்கிறார்கள். ஒட்டவில்லை.

கலகலப்பின் ஹைலைட்டே, அதில் வரும் சின்ன சின்ன பாத்திரங்களும் சம்பவங்களும்தான். இளவரசு, வேறு வேறு கெட்-அப்களில் தோன்றுவதும், கழுத்தைத் திருப்பிவைத்துக் கொண்டு திண்டாடுவதுமென படம்நெடுக பின்னியெடுக்கிறார். போலீஸ் இன்ஸ்பெக்டர் ஜான், புதிய பாணி வில்லன் சுப்பு, நாய் பிரியனான அவருடைய உறவினர் பையன், சந்தானத்தோடு வரும் மூன்று கைத்தடிகள் எல்லோருமே நகைச்சுவை கிராஃபை உயர்த்திக்கொண்டே போகிறார்கள். கிராமத்துக்குள் நடக்கும் காமெடி கார் சேஸிங், புதிய பாணி. படத்தில் வரும் ஒரு நாய் கூட அசத்துகிறது.

பாடல்கள் கேட்கும்போது இனிக்கின்றன; ஞாபகத்தில் நிற்கவில்லை. தண்ணீர் அடித்துவிட்டு ஆட்டம்போடும் அரத பழசு சீனை இன்னும் எத்தனை படங்களில்தான் பார்ப்பதோ? முன்பாதி ஸ்லோ; பின்பாதி ஸ்பீட்.

கலகலப்பு - சிரிப்பு கேரண்டி.